ideetjes

Ooit, lang geleden volgde ik eens een therapie. Eén van de belangrijkste dingen die ik daar heb geleerd is: pas als je iets bespreekbaar maakt, bestaat het écht. Tot die tijd bestaat het namelijk alleen in je eigen hoofd, zonder medeweten van anderen. En zonder hulp van anderen.

Zo werkt het natuurlijk ook met allerlei creatieve zingplannen; bij tijd en wijle droom ik weg bij mijn eigen wilde – en best leuke, al zeg ik het zelf- ideeën: met Muz!nder een kamermuziekserie opzetten in Kampen, een cursus koordirectie volgen, een geënsceneerd theaterstuk rondom ‘les nuits d’été’ maken. Of wat dacht je van een opera, midden in het park van Kampen? Met de prachtige stadstorens als decor!

Twee dingen houden me altijd tegen; in de eerste plaats, mezelf. ‘Er zijn toch mensen die dat véél beter kunnen dan jij?’, fluistert het duiveltje op mijn linkerschouder. En op mijn rechter schouder zit, een boekhoudduiveltje, dat roept: ‘en wie gaat dat dan betalen’? Shit; die eeuwige financiering: sponsoren en al dan niet dichtgedraaide subsidiekranen. Het wordt toch eens tijd dat ik daar wat meer kaas van ga eten. Want om me heen zie ik fantastische initiatieven, die ondanks de centen, wel degelijk slagen!

En altijd begint iets met een idee, waar je de ander voorzichtig deelgenoot van maakt. Laat ik deze zomer maar vast gaan oefenen dan: “schat, ik heb een ideetje…” waarop echtgenoot dan waarschijnlijk antwoordt: “kost dat?” Zucht..het wordt een lange zomer.